Steeds meer onderzoekers geloven dat minimaal 80% van de kinderen met dyslexie helemaal geen dyslexie heeft maar een visueel probleem dat Fixatie Disparatie (FD) wordt genoemd. Hierbij is de samenwerking tussen de ogen niet optimaal. Kinderen met FD zien eigenlijk dubbel ofwel een verspringend beeld, zonder dat ze dat zelf door hebben. Het beeld op het netvlies van het linkeroog wordt door de hersenen net naast het beeld dat binnenkomt via het rechteroog geprojecteerd.
FD kun je als volgt uitleggen: als je met twee ogen naar een voorwerp kijkt, dienen de beide ooglijnen direct in of op het voorwerp te kruisen. Alleen op het kruispunt van de ooglijnen kan men enkel zien. Bij vele kinderen met FD kruisen de ooglijnen ruim vóór het voorwerp of ruim er achter. Deze ongelijke focus geeft dus dubbelzien. Kinderen merken dit niet omdat de hersenen hiervoor corrigeren.
correcte focus; ooglijnen kruisen in het object
overdreven focus; ooglijnen kruisen achter het object
te zwakke focus; ooglijnen kruisen voor het object
Omdat de focus niet goed gemaakt kan worden kunnen kinderen met FD de visuele informatie niet goed opnemen. De juf of meester beschouwt dit doorgaans als een concentratieprobleem. De kinderen waar het om gaat, krijgen vaak hoofdpijn en doen gewoon niet meer mee met de les. Soms ontwikkelt het kind een gedragsprobleem of wordt het somber. In beide gevallen komt dat voort uit frustratie; lezen en schrijven, maar ook bordkijken, is extreem vermoeiend en lukt gewoon niet goed genoeg. De correctie in de hersenen kost simpelweg te veel energie.
